گندم از گندم بروید، جو ز جو!

جی۵ لاین:در یکی از خیابانهای شهری در چین، فقیری بود که در تمام روز کاسه ی خود را نگه داشته و برنج یا هر چیز دیگری که رهگذران به او می دادند، گدایی می کرد. روزی گدا دید که گروهی عظیم از بالای خیابان به سوی پایین آن در حرکت اند. و در پیشاپیش آن گروه، پادشاه، سوار بر کالسکه ی سلطنتی است و به رعایای خود بذل و بخشش می کند. دل گدای بیچاره از شادی لبریز شد. او فکر کرد: فرصت مغتنمی به دستم رسیده و برای یک بار هم که شده هدیه ی با ارزشی خواهم گرفت. و از شدت شادی و سرخوشی به رقص آمد. وقتی که پادشاه به گدا رسید،و کاسه ی خود را با اشتیاق جلو برد، پادشاه به جای بذل و بخشش، از وی خواست چیزی به او بدهد. گدای بیچاره که خیلی نا امید و خشمگین شده بود، با غرغر زیاد، دست در کاسه ی خود برد و دو دانه کوچکی که پیدا کرد به پادشاه داد. پادشاه راهی شد. مرد فقیر، تمام روز خشمگین وبود و غرغر می کرد. او از پادشاه بد گفت و نفرینش کرد. مرد فقیر، حتی با معدود افرادی که در برابرش می ایستادند تا با او حرف بزنند یا برنج در کاسه اش بریزند با عصبانیت برخورد می کرد. آن شب، وقتی مرد گدا به کلبه ی فقیرانه ی خود رسید، اندک برنجی که در کاسه داشت، خالی کرد، در ته کاسه اش دو تکه طلا، درست به اندازه ی دانه های برنجی که به پادشاه داه بود، مشاهده کرد. نکته: هر عملی نیرویی را تولید می کند که به همان شکل به ما باز می گردد؛ هر چه بکاریم، همان را درو می کنیم. هنگامی که اعمالی را انتخاب می کنیم که برای دیگران شادی و موفقیت می آورد، ثمره ی کارهای ما شادمانی و موفقیت برای خودمان نیز خواهد بود.