منجی ناشناس

جی۵ لاین:” ابرلین”، انسان شناس بزرگ آلمانی، روزی گرفتار کولاک بسیار شدیدی شد، تا حدی که جلوی پایش چیزی را نمی دید. فریاد کمک خواهی سر می داد. اما داد و فریادش در زوزه باد خشمگین گم می شد. خسته و ناتوان روی برف افتاد و از هوش رفت. از قضا، مردی روستایی از آنجا می گذشت و او را بیهوش ، افتاده بر زمین دید. او را بلند کرد و به کلبه خویش برد و این چنین شد که ، “ابرلین” زندگی دوباره یافت. او خیره به چشمان منجی خویش گفت: ” تو زندگی مرا نجات دادی، می خواهم پاداشی با ارزش به تو بدهم.” روستایی با تعجب پرسید، پاداش، برای چه ؟ من هم نوع خود را در وضعیتی پر خطر دیدم و او را به کلبه ام آوردم. فقط به وظیفه ام عمل کردم. ” ابرلین” با خواهش گفت: ” دست کم نام خود را به من بگو.” روستایی لبخند زنان پاسخ داد: ” رفیق ! به من بگو آیا از آن مرد خوش قلبی که یادش در همه جای کتاب مقدس به میان آمده، هیچ نامی هست؟” ” ابرلین ” لحظه ای به فکر فرو رفت و سپس گفت: ” نه ، نامی وجود ندارد.” آنگاه روستایی گفت: ” پس اجازه بده نام من نیز محفوظ بماند.”