مرد فانوس به دست

جی۵ لاین: مردی فانوس به دست وارد جنگلی تاریک شد. مرد دیگری به او پیوست و از وجود فانوس که روشن بود، احساس امنیت کرد. اما به زودی راه آنها از هم جدا شد و مردی که فانوس نداشت احساس تنهایی و وحشت کرد. بزرگی گفته است:” چراغ خود باشید.” پس بیایید در همنوازی کاینات شرکت بجوییم. بیاییم ساز خود را پیدا کنیم و ان را به خوبی بنوازیم. بیایید تشخیص دهیم که هر کس باید نقشی خاص در برنامه ی الهی اجرا کند. پس دیگر در پی نواختن ساز دیگری نباشیم و موسیقی کاینات را بر هم نزنیم. به جای آن ، موهب و استعداد های ویژه ی خود را ابراز کنیم و مسئول هر کاری که انجام می دهیم باشیم. هر کس به این دنیا پا گذاشته تا ترانه ای را بخواند. هیچ کس جز تو نمی تواند ترانه ی  تو را بخواند، این ترانه فقط و فقط برای تو و صدای ویژه ی تو نوشته شده. اگر ترانه ی خویش را نخوانی، دنیا هیچ جایگزینی برای تو پیدا نمی کند، و از این بابت، برای همیشه ، چیزی را از دست خواهد داد. تو اگر ترانه ات را نخوانی، قدر و قیمت خود را نخواهی شناخت ، و خود را پاره ای از هستی احساس نمی کنی، تو با هستی بیگانه خواهی بود و خود را غریبه می دانی. زندگی موهبتی است که بودنش را باید جشن گرفت. معنویت چیزی نیست مگر سپاس و شکر، و این سپاس و شکر تنها با زبان ضیافت بیان شدنی است. شکر نباید لقلقه ی زبان باشد، بلکه باید با شوری سودایی در ژرفای وجود تو نغمه ی ستایش سر دهد. همه ی وجودت باید به شکر تبدیل شود.