آنانكه ز عيب ديگران مى‏گويند

چون عيب ز كرده خدا مى‏جويند

مؤمن نكند عيب خدا داد بيان‏

راهى كه پسنديده بود مى‏پويند
عيب ها و تناقض هايي كه در وجود خودمان است،اگر مهار نشود تبديل به عادت(ذات) ميشود،در نتيجه مغرور و نابينا به آن ميشويم و راه هاي روشني را كه ميتوانستيم پيمايش كنيم،پشت سرمان قرار ميگيرند

روح و روان آدمها خیلی با ارزش تر از اینه که هر حقیقتی رو توی صورت آنها تف کنیم.

سوزن رو تو چشم دیگران می بینه ولی جوالدوز رو تو چشم خودش نه ،مثل ترکی

جمله ي آن فرزانه فهيم و ضرب المثله خيلي قشنگه…
عيب کسان منگرواحسان خويش-ديده فرو بر به گريبان خويش-آينه که روزي بگيري بدست-خود شکن آن روز مشو خود پرست…
يه چيز خيلي جالب که چند وقت پيش خوندم: آينه با تمام يک رنگيش،دست چپ و راست تو را اشتباه نشان ميدهد.
عیب جوی کار بدیه ولی اگه بیاییم اشتباهات دیگران رو محترمانه و در خلوت به آنها بگوییم،کار بسیار پسندیده ای هست،که ائمه(ع) هم به آن اشاره کرده اند. مانا باشید. :-))

عیب گویی دیگران فقط آن عیب را ملکه ذهن ما می کند و پس از مدتی اگر در خود بنگریم خواهیم دید که عیب های دیگران عیب ما نیز شده اند!