حکمت

جی۵ لاین: شخصی از اهالی شام به قصد حج یا مقصد دیگری به مدینه آمد. چشمش افتاد به مردی که در کناری نشسته بود. توجهش جلب شد. پرسید این مرد کیست؟ گفته شد حسین بن علی بن ابی طالب.سوابق تبلیغاتی عجیبی که در روحش رسوخ کرده بود موجب شد که دیگ خشمش به جوش آید و آنچه می تواند دشنام نثار حسین بن علی نماید. همینکه هر چه می خواست گفت و عقده دل خود را گشود، امام حسین بدون آنکه خشم بگیرد و اظهار ناراحتی کند، نگاهی پر از محبت و عطوفت به او کرد و پس از آنکه چند آیه از قران مبنی بر حسن خلق و عفو و اغماض قرائت کرد وبه او فرمود: برای هر نوع خدمت و کمک به تو اماده ایم. آنگه از او پرسید: آیا از اهل شامی؟ جواب داد: آری. فرمود: تو در شهر ما غریبی. اگر احتیاجی داری حاضریم به تو کمک دهیم. حاضریم در خانه خود از تو پذیرایی کنیم. حاضریم به تو پول بدهیم.مرد شامی که منتظر بود امام با عکس العمل شدیدی برخورد کند و هرگز گمان نمی کرد با چنین گذشت و اغماض روبرو شود، چنان منقلب شد که گفت: آرزو داشتم در آنوقت زمین شکافته میشد و من به زمین فرو می رفتم و این چنین نشناخته و نسنجیده گستاخی نمی کردم. پیش از آن ساعت برای من در روی زمین کسی از حسین و پدرش مغضوب تر نبود و از آن ساعت بر عکس کسی نزد من از او و پدرش محبوب تر نبود.