المپیک معلولان

جی۵ لاین:  چند سال پیش، در جریان بازی های پارا المپیک( المپیک معلولان) در شهر سیاتل امریکا، 9 نفر از شرکت کنندگان دوی صد متر، پشت خط آغاز مسابقه قرار گرفتند. همه ی این 9 نفر، افرادی بودند که ما آنها را عقب مانده ی ذهنی و جسمی می خوانیم. آنها با شنیدن صدای تپانچه حرکت کردند. بدیهی است که آنها قادر به دویدن با سرعت نبودند و حتی نمی توانستند به سرعت قدم بردارند، اما هر یک به نوبه ی خود با تلاش فراوان می کوشیدند تا مسیر مسابقه را طی کرده و برنده ی مدال شوند. ناگهان در بین راه، مچ پای یکی از شرکت کنندگان پیچ خورد. این دختر به زمین افتاد و یکی دو غلت روی زمین خورد و به گریه افتاد. هشت نفر دیگر صدای گریه ی او را شنیدند و ایستادند. سپس همه به عقب بازگشتند و به طرف او رفتند. یکی از انها که مبتلا به سندرم داون( عقب ماندگی شدید جسمی و روانی) بود، خم شد و دختر گریان را بوسید و گفت:«این دردت رو آروم می کنه.» سپس هر 9 نفر، بازو در بازوی هم انداختند و خود را قدم زنان به خط پایان رساندند. در واقع همه ی آنها اول شدند! تمام جمعیت حاضر در ورزشگاه با دیدن چنین صحنه ای، به پا خاستند و به احترام آنها، 10 دقیقه به طور پیوسته کف زدند…

وقتی جوان بودم، آدمه های زرنگ را تحسین می کردم، حالا که پیر شده ام آدم های مهربان را تحسین می کنم.ابراهام شل

جی۵ لاین . کام