چتر نجات

جی۵ لاین:چارلز پلوم، یکی از خلبانان نیروی دریایی بود. پس از هفتاد و پنج ماموریت جنگی ، هواپیمای او مورد اصابت یک موشک زمین به هوا قرار گرفت . پلوم بیرون پرید و به اسارت دشمن در آمد. او دستگیر شد و شش سال در یکی از زندان های دشمن حبس شد. او از این مهلکه جان سالم به در برد و اکنون آنچه را که از آن تجربه کسب کرده است، تدریس می کند.روزی چارلز و همسرش در رستورانی نشسته بودند. مردی به آنها نزدیک شد و گفت: ” تو پلوم هستی! در یکی از نبردهای هوایی، جنگنده های دشمن را تعقیب کردی و سپس تو را زدند و سقوط کردی!” پلوم پرسید: ” تو از کجا این مطلب را می دانی؟” مرد پاسخ داد: ” من چتر نجات تو را بستم.” پلوم تعجب کرده بود و نفس در سینه اش حبس شده بود.مرد که با غرور مشتش را در هوا تکان می داد گفت: ” مطمئن بودم که کار می کند.” پلوم حرف او را تائید کرد و گفت: ” بی شک  کار کرده است چون اگر کار نمی کرد من الان اینجا نبودم.” آن شب پلوم از فکر آن مرد نتوانست بخوابد. او می گوید: ” خیلی دلم می خواست بدانم او در لباس فرم نیروی دریایی چه شکلی بوده است، یک کلاه سفید، یک دستمال در پشت و بندهای آویز منگوله دار. نمی دانم چند بار او را دیده ام و حتی به او سلام و صبح بخیر یا چیزی مثل آن نگفته ام، فقط به خاط این که من خلبان بودم و او ملوان.” پلوم به ساعاتی فکر کرد که آن ملوان پشت یک میز چوبی طویل در سالن های زیر کشتی، با دقت چترها را ترمیم می کرده، آنها را تا می زده و با نگرانی سرنوشت کسی را که نمی شناخته رقم می زده است. اکنون پلوم از مخاطبان خود می پرسد: ” چه کسی چتر نجات شما را می بندد؟” نکته: گاهی در کشاکش زندگی ، فراموش می کنیم که به راستی چه چیزی مهم است . شاید گاهی در گفتن سلام ، خواهش می کنم، متشکرم ، تبریک گفتن به کسی که اتفاق مهمی برایش رخ داده است و… بی دلیل کوتاهی می کنیم. قدر تمام ارزش های افرا د را – هر چه هست و هر چه می کند- بدانید. کار هر کس هر چه باشد ضروری و مهم است.

جی۵ لاین . کام

بر گرفته از کتاب : بازیگر زندگی باشیم نه بازیچه ی آن!/سعید گل محمدی/انتشارات نسل نو اندیش

منبع تصویر:swe 

هر پنجشنبه، یکی از خاطرات ارسالی توسط بازدیدکنندگان منتشر خواهد شد، برای مطالعه سایر خاطره ها به صفحه “لیست خاطره های مثبت” و جهت ارسال خاطره خود به صفحه “ارسال خاطره” مراجعه فرمایید!