مرض پوستی

جی۵ لاین: زنی را می شناسم که ظاهرا سالیان سال دچار مرض پوستی وحشتناکی بود. پزشکان از علاج او درمانده بودند و زن سخت نومید بود. او بازیگر صحنه بود و می ترسید مبادا ناچار شود حرفه اش را از دست بدهد. راه دیگری نیز برای حمایت از خود نداشت.یک بار در نمایشنامه ای بازی خوبی ارائه داد و در همان شب گشایش،موفقیتی چشم گیر نصیب او شد. همه او را تشویق می کردند و او خوشحال بود. اما روز بعد ورقه اخراجش را به دستش دادند. مردی از بازیگران از موفقیت وی حسد برده بود و زمینه اخراجش را فراهم کرده بود. احساس کرد نفرت و انزجار سراسر وجودش را فراگرفته . فریاد زد:” خدایا، نگذار از آن مرد کینه ای به دل بگیرم.” آن شب در دل سکوت دست به دعا برداشت و ساعت ها به راز و نیاز پرداخت. زن می گفت:” چندی نگذشت که به سکوتی ژرف رسیدم. گویی با خودم، با آن مرد و با همه ی مردم آشتی کردم. دو شب پی در پی این کار را ادامه دادم و روز سوم دریافتم که بیماری ام کاملا شفا یافته است.” او با احساس محبت و زدودن کینه خود را شفا داده بود.