زندگی زیباست.

جی۵ لاین:زندگی،چیزی ست تلخ و نامطبوع اما زیبا سازی آن کاری ست نه چندان دشوار.برای ایجاد این دگرگونی کافی نیست که مثلا دویست هزار روبل در لاتاری ببری یا به دریافت نشان “عقاب سفید” نایل آیی یا به عنوان انسانی خوش قلب شهر ه ی دهر شوی؛ نعمت هایی را که بر شمردم،فنا پذیرند و به عادت روزانه مبدل می شوند.برای آنکه مداوم،حتی به گاه ماتم و اندوه، احساس خوشبختی کنی باید: نخست از آنچه که داری راضی و خشنود باشی،دوم اینکه از این اندیشه که ” ممکن بود بدتر از این شود” احساس خرسندی کنی و این کار دشواری نیست:-وقتی قوطی کبریت در جیبت آتش می گیرد از اینکه جیب تو انبار باروت نبوده خوش باش،برو خدا را شکر کن.وقتی عده ای از اقوام فقیر بیچاره ات سر زده به ویلای ییلاقی ات می آیند،رنگ رخساره ات را نباز، بلکه شادمانی کن و بانگ بر آر که:”جای شکرش باقیست که اقوامم آمده اند، نه پلیس!” اگر خاری در انگشتت خلید،برو شکر کن که :” چه خوب شد که در چشمم نرفت!” اگر زن یا خواهر زنت به جای ترانه ای دلنشین،گام می نوازد، از کوره در نرو تا می توانی شادمانی کن که موسیقی گوش می کنی، نه زوزه ی شغال یا زنجموره ی گربه.بر خدا را شکر کن که نه اسب بارکش هستی،نه میکروب،نه کرم تریشین،و…. پایکوبی کن که نه شل هستی ،نه کور ،نه کر،نه لال و نه مبتلا به وبا… هلهله کن که در این لحظه روی نیمکت متهمان ننشسته ای،رویاروی طلبکاری نایستاده ای و برای دریافت حق التا لیف در حال چانه زدن با ناشرت نیستی. اگر در محلی نه چندان پرت و دور افتاده سکونت داری از این اندیشه که ممکن بود محل سکونتت پرت تر و دور افتاده تر از این باشد شادمانی کن. اگر فقط یک دندانت درد می کند، دل به این خوش دار که تمام دندان هایت درد نمی کنند.و الی آخر… ای آدم ،پند و اندرزهایم را به کار گیر تا زندگی ات سراسر هلهله و شادمانی شود.