مشکلات را شکلات کنیم.

جی۵ لاین: یک بار فیلسوفی خردمند ادعا کرد تنها مانع عقاب در پرواز سریع و آسان، هواست. البته اگر هوایی در کار نباشد و این پرنده ی مغرور در خلائ به پرواز در آید، بلافاصله روی زمین می افتد و دیگر نمی تواند پرواز کند. همان عنصر اساسی که در برابر پرواز مقاومت ایجاد می کند، عاملی  است که پرواز را ممکن می سازد. مانع اصلی که قایق موتوری باید بر آن غلبه کند، آب مقابل پروانه ی قایق است. با وجود این، اگر به سبب وجود همین مقاومت نبود قایق اصلا حرکت نمی کرد. همین قانون که می گوید موانع امکان موفقیت را فراهم می آورند، در زندگی بشر هم صادق است. زندگی فارغ از تمام موانع و مشکلات، تمام احتمالات و توانها را به صفر می رساند. با حذف مشکلات و شکست ها، زندگی تنش خلافه ی خود را از دست می دهد. معضل جهل عمومی به آموزش معنا می بخشد. مشکل نابسامانی اجتماعی به حکومت معنا می بخشد. ما همه در زندگی مان دوست داریم از شر مشکلات و اجبارها خلاص شویم. وقتی این وسوسه اوج می گیرد، به یاد جوانی افتاد که از پیرمردی تنها پرسید:” سنگین ترین بار زندگی چیست؟” پیرمرد غمگینانه پاسخ داد:” نداشتن باری که با خود حمل کنی!” فراموش نکنید که بسیاری از افراد برجسته بر مشکلات زندگی شان فائق آمده اند. به عنوان مثال: لویی پاستور که نیمه فلج بود و هر لحظه ممکن بود دچار سکته ی مغزی شود، دمار از روزگار بیماریها در آورد. فرانسیس پارکمن، تاریخدان امریکایی، در بخش عمده ی زندگی اش به قدری رنجور بود که نمی توانست بیشتر از پنج دقیقه پشت سر هم کار کند. وضعیت بینایی اش چنان اسفناک بود که جز چند واژه ی بسیار درشت خرچنگ قورباغه نمی توانست بنویسد، اما مدبرانه یک دوره ی عظیم بیست جلدی تاریخ به نگارش در آورد. کسی که دچار سوختگی حاد شده بود و پزشکان گفته بودند هرگز نمی تواند راه برود، گلن کانینگهام شد که در سال 1934 رکورد دو هزار و پانصد متر دنیا را به نام خود ثبت کرد.کسی که او را کند ذهن و عقب افتاده می نامیدند و به او لقب بی سواد می دادند، آلبرت انیشتین شد. به خاطر بسپاریم حضور سختی ها و مشکلات در زندگی، تقربی است به درگاه خداوند، اما اگر همراه با صبر و آرامش باشد! “آلبرت انیشتین” هم مجال را در دشواریها دانسته و می گوید: مجال در دل دشواریها نهفته است.