جی۵ لاین: من تا پایان دوره ی راهنمایی دانش آموز خیلی خوبی بودم. در دوران دبیرستان با اندکی افت تحصیلی مواجه شدم. تغییر مقطع تحصیلی و شروع سن بلوغ ، مشکلاتم را بیشتر کرد.معلم برنامه ریزی مدرسه هم به دلیل عدم شناخت کافی نسبت به دروس نظام جدید نتوانست راهنمایی مناسبی در مورد انتخاب رشته و برنامه ریزی در خصوص مطالعه ی دروس ارائه دهد.
تلاش های خانواده نیز به جایی نمی رسید ، و تهدید قندشکن بود که هر روز به سمت شیشه ی تلویزیون روانه می گشت !
پس از پایان سال سوم متوسطه و نزدیک شدن زمان کنکور، و افزایش استرس عدم قبولی در آزمون و رهسپار شدن به خدمت اجباری ، و با عنایت به ناامیدی خانواده نسبت به قبولی ام در دانشگاه ، کم کم وخامت اوضاع را تا حدّی احساس کردم و در صدد جبران مافات برآمدم. با توجه به شناخت کلی که از خودم داشتم به این نتیجه رسیدم که باید برنامه ای تدوین کنم که در کوتاه مدت به بهترین نتیجه دست یابم.
جمع آوری سؤال های کنکور چند سال گذشته و مطالعه ی مباحث پرکاربرد در کنکور، و شروع تست زنی و زمان بندی دقیق باعث شد تا در کنکور با رتبه ی خوبی در رشته ی مورد علاقه ام قبول شوم. مسأله ای که بهت و حیرت همگان را به همراه داشت و موجبات شادی خود و خواهر کوچکترم را که در مسیر مطالعه و تست زنی همکاری های زیادی با من داشت را فراهم آورد.
از آن پس بود که به قدرت اراده و برنامه ریزی خود ایمان آوردم و الگویی برای بچه های کوچکتر فامیل گشتم .
جی۵ لاین . کام
خاطره ای از دوست خوبمون : حمید
ارسال شده از: اردبیل
منبع تصویر: reykinside
هر پنجشنبه، یکی از خاطرات ارسالی توسط بازدیدکنندگان منتشر خواهد شد، برای مطالعه سایر خاطره ها به صفحه “لیست خاطره های مثبت” و جهت ارسال خاطره خود به صفحه “ارسال خاطره” مراجعه فرمایید!
دریافت افزونه
خسته نباشی
یه موضوع دیگه هم تو این خاطره جالب توجه بود:
اینکه آقا حمید اشاره ای به ضریب هوشی بالا نداشتن ، موفقیتشون رو مدیون اراده و برنامه ریزی خودشون می دونن.
تازگی ها متوجه شدم تو روانشناسی یه مبحثی هست که میگه :
هوش هیجانی یا EQ خیلی مهم تر از هوش ذاتی یا IQ هست و خوشبختانه هوش هیجانی اکتسابی ِ .خیلی آدما تو دنیا هستن که ضریب هوشی بالا دارن اما آدم های موفقی نیستن ، ولی آدم های با اراده حتماً موفق میشن. اراده هم نمونه ای از هوش هیجانی حساب میشه 🙂
به به … آورین آورین … ای الگو
ولی فکر می کنم الگو شدن واسه دیگران به جز حس خوب اولیه ، یه احساس مسئولیت سنگین هم با خودش داره !
امیدوارم از پسش بر اومده باشی 😉
چه داداش خوبی !!!
یاد خواهر کوچیکش هم بوده وقت تعریف کردن خاطره 🙂