سازگاری !

جی۵ لاین: سال ها پیش وقتی در کنکور قبول شدم برای ادامه ی تحصیل باید به اردبیل می رفتم و در خوابگاه زندگی می کردم. روز اول در خوابگاه همه چیز برایم عجیب و غریب بود. در هر اتاق چهار نفر مستقر شدیم و 8 نفر مجبور بودیم از یک اجاق گاز استفاده کنیم. یکی از هم اتاقی هام برای دو هفته بسته ی دستمال کاغذی را دستش گرفته بود و شبانه روز از دوری پدر و مادرش گریه می کرد.

اکثر بچه های خوابگاه آذری زبان بودند و به همین دلیل ارتباط برقرار کردن بین دانشجویان فارس و ترک در ابتدا کمی مشکل بود. خیلی از بچه ها این مسأله را نتوانستند تحمل کنند و از خوابگاه رفتند. اما من ماندم ، چند تا دوست خوب پیدا کردم و مجبورشان کردم ترکی را به من یاد دهند و کم کم به زبان ترکی مسلط شدم. به این ترتیب با محیط خوابگاه و شهر اردبیل به زودی اُخت شدم.
الآن که به آن سال ها نگاه می کنم می بینم دوستانی که تحمل نکردند و از خوابگاه رفتند ، خیلی هاشون حتی تا پایان دوره ی تحصیل هم نتوانستند در اردبیل بمانند و انتقالی گرفتند و متقبّل هزینه های سنگینی شدند.

اما من تحصیلاتم را تمام کردم ، در همین شهر کار پیدا کردم و الآن برای خودم اسم و رسمی دارم و همه ی این ها را مدیون سازگاری ای هستم که در چند ماه اول ورودم به خوابگاه از خود نشان دادم !

جی۵ لاین . کام
خاطره ای از دوست خوبمون : دکتر واحد
ارسال شده از: اردبیل
منبع تصویر: towardsbeing