جی۵ لاین: چند روز پیش یکی از دوستان ما فوت شد. روحش شاد. دوست که نه! می شناختیمش، اگر بشه دیدن و شنیدن و یه حال و احوال رو شناخت گذاشت ، پس ما می شناختیمش.
گاهی برای شناختن فقط احتیاج هست دیگه طرف نباشه پیشت تا بشناسیش. ما چند ماه بیشتر اونو نمی شناختیم. خوب تو مدت کوتاهی هم که مطرح شد مریضه، بیشتر دلمون براش سوخت و انگار یهو آدم بهتری شده .
البته اون که خودش بود نگاه ما لابد فرق کرده بود. تا این که چند روز پیش که خبر مرگش به ما رسید بیشتر از پیش فهمیدیم چه قدر خوب بوده.
صفاتی توش پیدا کردیم که شاید تا حالا نمی دونستیم. آرام، صبور، شنوا، متخصص و …. نمی دونم شاید ظرف همین چند روز این همه خصوصیت پیدا کرده بود، ولی به هرحال حرفم اینه که در همین حال که به اون عزیز از دست رفته و امثال اون، صفات خوب و شاید حتی صفاتی که اگه حالاحالاها در کنارمون بود کشف نمی کردیم رو نسبت میدیم؛ ولی نسبت به خیلی ها که کنارمون هستن و خیلی صفات خوب دارن بی تفاوتیم و از کنارشون می گذریم. البته اگر بگذریم که خیلی جای شکر داره خیلی وقت ها نه تنها نمی گذریم بلکه باعث آزار و اذیتشون می شیم، دلشونو می شکونیم، زیر پا له اشون می کنیم، نادیده می گیریمشون، چنان بلایی سرشون میاریم که طفلکی ها از زنده بودن خودشون و در کنارمون بودن روزی صد بار به بلانسبت غلط کردن می افتن، اما ما همچنان کوبنده ادامه می دیم تا روزی که بمیره و تازه تمام صفات خوبش ناگهان بر ما آشکار بشه غافل از این که هر چیزی به وقتش مناسبه.
ما از نسلی هستیم که حاضر نیستیم حتی آزارمون به یه مورچه برسه اما بی خیال و در کمال آرامش زیرآب همکار، همسر، همراه، دوست و خلاصه هرکسی که کنارمون هست رو می زنیم که یه سکویی بشه برای بالا رفتن خودمون. چه کنیم دیگه ما اینجوری هستیم تا حالا هم که بُردیم و از حالا به بعد هم باید کلاه خودمون رو سفت نگه داریم که نیفته چون ما فکر می کنیم که فقط خودمون باید به خط پایان برسیم و برنده باشیم مبادا دیگری به ما برسه و سخت غافلیم از این که اگه همه با هم برسیم برنده ایم نه تنها.
سایه تون کم نشه روزتون خوش.
خاطره ای از دوست خوبمون : شراره
ارسال شده از: تهران
منبع تصویر: shutterstock
هر پنجشنبه، یکی از خاطرات ارسالی توسط بازدیدکنندگان منتشر خواهد شد، برای مطالعه سایر خاطره ها به صفحه “لیست خاطره های مثبت” و جهت ارسال خاطره خود به صفحه “ارسال خاطره” مراجعه فرمایید!
دریافت افزونه
باسلام هرکس صفات خوب وبد داره قطعا هیچکس صددرصدبدیا خوب نیست.پس یادمون باشه هرکسی رو اونطورکه هست قبول کنیم و از بودن بااون لذت ببریم چرا که هرلحظه که میگذره یه قدم به مرگ نزدیکتر میشیم وبایدبارسفرببندیم.این دنیا محل گذره وفقط نام نیک وبدموندگاره
راستی چرا ما آدما….. وقتی دوروبرمون شلوغه ومیتونیم خوش باشیم وازوجودهمدیگه لذت ببریم ونهایت استفاده روبکنیم…..
کم میاریم ومتوجه گذشت زمان نیستیم ؟؟؟ عموما اینطوریه وکاری هم نمیشه کرد ….
این حرفا درست ولی کن گذشت زمان یه رنگ قداست و عطوفت رو همه چی میکشه!
حتی کسایی که باهاشون دشمن جونی و خونی بودیم بعده یه مدت (بخصوص اگه فوت کرده باشه و دستش از این دنیا کوتاه باشه،)بی خیالش میشیم و انگار نه انگار که شمشیر واسش کشیدیم…
میگن هر وقت یه کودک به دنیا میاد این پیام رو با خودش میاره که خداوند هنوز به انسان امیدواره!
یه دوستی میگفت پس وقتی یکی میمیره ینی خدا از انسان قطع امید کرده!!!
.
.
…
هر فرصتی قطعا محدودیت داره ! باید لحظه لحظه اش رو قدر دونست!
نباید زود نا امید بشیم که خدا هم زود ازمون قطع امید کنه!
به نظر من این عزیز شدن دیگران بعد از مرگ نیست
این احساس گناه و عذاب وجدان ماست بخاطر کم توجهی هایمان به آنها که بعد از مرگ و از دست دانشون متوجه اش میشیم
نه به دیروزهای شیرینم فکر میکنم
و نه به قشنگی های فردایی که شاید بیاید
میخواهم امروز را زیبا زندگی کنم
مرسی مهناز جان خیلی خوب گفتی!!