در یکی از دروس دانشگاهی بسیار ضعف دارم، راه حل چیست؟

زهرا:

با سلام، من در رشته ی کامپیوتر در مقطع کارشناسی درس می خونم اما ریاضیم خوب نیست و این باعث شده اعتماد به نفسمو از دست بدم

نتونم اون جوری که باید درس بخونم خیلی نا امیدم چون نمی تونم در مقاطع بالاتر این رشته رو ادامه بدم و حتی همین الان هم

نمی تونم نمره ای رو که می خوام توی درسایی که مربوط به ریاضیه بگیرم خیلی نارحتم لطفا راهنماییم کنید.ممنونم.

مهدی مالکی نژاد: سلام زهرا خانم،

سوم راهنمایی بودم،عزمم را جذب کرده بودم تا معدلم 19 بشود، ولی یک درس همه چیز را خراب کرد: ریاضی، وقتی معلم نمره ها را خواند خب تقریبا اکثر بچه های کلاس افتاده بودند و البته نمره من هم همچون صاعقه ای بر سرم زد: 14. انقدر ناراحت بودم که برای یک آن تصمیم گرفتم ترک تحصیل کنم. همه برنامه هایم به هم خورده بود. یادم هست وقتی معلممان که با لهجه شیرین آذری سخن می گفت به نصیحت من پرداخت که آدم با یک مشکل که عقب نمی کشد و …

بلاخره سال سوم تمام شد و من با معدل 18 فارغ التحصیل شدم. ولی هنوز که هنوز است خاطره آن شکست را که حداقل سی سالی است که قبار زمان بر آن نشسته است را فراموش نکردم، اگر چه الان هم می بینم معدل 18 با 19 فرقی نمی کند و آنچه هدف اصلی بوده یادگیری بوده است. درس هایی که از هر شکست می توان آموخت.

بگذریم! فرموده بودید که اعتماد به نفسم بخاطر ضعف در درس ریاضی پایین آمده، چه باید کرد؟ من در آغاز در ترفند خودم برای حل این مشکل می گویم و بعد اگر فرصتی بود به راه حل های بیشتر هم می پردازیم. خب همانطور که همه قبول داریم دنیای فعلی دنیای انفجار اطلاعات است. تسط در همه زمینه ها بدون شک غیر ممکن است. بنابراین باید از بدو ورود به دانشگاه به فکر این بود که چه چیزی و چه موضوعی در این رشته به شدت مورد علاقه من است. در چه موضوعی با استعدادترم و می توانم بدرخشم و بعد به گونه ای رفتار کرد که انگار به این رشته آمده اید که آن استعداد و آن علاقه تحقق یابد.

بگذارید مثالی بزنم. رشته من علوم آزمایشگاهی بوده است و من به شدت به ایمنی لوژی و ژنتیک علاقمند بودم. علت این هم آن است که آن ها علت های هر اتفاقی را ریشه ای توضیح می دهند و من از خواندن مباحث آن لذت می بردم و جالب اینکه در حال مطالعه مباحثی از اینگونه خارج از تکالیف درس و دانشگاه بودم که به مبحث جالبی در حوزه ژنتیک برخوردم و آن مبحث پلاسمید ها بود. آن زمان البته اینترنت نبود و دسترسی به اطلاعات پیچ و خم های خودش را داشت و من هر مطلبی را در ژرنال های علمی که از کتابخانه دانشگاه در این رابطه پیدا می کردم می خواندم. آن هم با آن انگلیسی دست و پا شکسته و واقعا آنقدر مطالعه کرده بودم که تقریبا به یک صاحبنظر کوچک در این رابطه تبدیل شده بودم. طوری که پا به پای استاد بیوشیمی و استاد میکروب که اولی از محققان تحصیلکرده در آمریکا بود و دومی هم مدرک دکترایش را از فرانسه گرفته بود همگام بودم و این احترام فوق العاده آنان را به همراه داشت و البته اعتماد به نفس فوق العاده ای برای من به ارمغان می آورد. اگر می خواهید ارزش این شیوه را احساس کنید باید بگویم این موضوع یعنی مبحث پلاسمید ها دقیقا مربوط به 25 سال پیش است و من الان چیز زیادی را از رشته علوم آزمایشگاهی را به یاد ندارم. لااقل به صورت شفاف به یاد ندارم، اما الان بعد از بیست و پنج سال جزئیات زیادی از پلاسمید ها را می توانم همین حالا برای شما توضیح بدهم و همین الان هم از آن لذت می برم. فقط برای اینکه توانمندی این روش را احساس کنید کافی است ببینید در آن زمان شما چند ساله بوده اید. اصلا به دنیا آمده بودید؟ و جالبتر برایتان خواهد بود که بدانید در این مدت 25 سال من بطور کامل از رشته علوم آزمایشگاهی خارج شده ام و هیچگاه فرصت مرور مطالب آن را پیدا نکردم. آن وقت ها هم که البته جی5 نبود. این نشان می دهد که اگر ما به آنچه علاقه داریم کنار آنچه ملزم هستیم بپردازیم تا چه حد می تواند برایمان اعتماد به نفس و موفقیت به بار آورد.

خب شما در شاخه ریاضی ضعف دارید. ولی به احتمال زیاد در شاخه دیگر از آنچه مطالعه می کنید علاقمندید و البته در یک موضوع خاص علاقمندتر. شما با تمرکز برای آنچه شدیدا به آن علاقمند هستید و در آن احساس استعداد می کنید می توانید به بازسازی اعتمادبه نفس خود بپردازید. کم توانی و ندانستن در عصر انفجار اطلاعات عیب نیست به شرطی که شما از خودتان در قافله تخصصی شدن عقب نیفتاده باشید.

من اگر بتوانم یک پیام و فقط یک پیام برای هر دانشجوی کشورم داشته باشم بدون شک این پیام است: ” یک موضوع خاص را در طور تحصیلت در دانشگاه آنقدر تحقیق کن که بعد از فارغ التحصیلی و در هین آن تو را تبدیل به یک صاحب نظر کرده باشد” اگر دانشجوی کامپیوتر هستی سوژه های نابی در دسترس توست. اگر دانشجوی معماری هستی یکی از سبک ها، یک موضوع خاص را انتخاب کن و تا لحظه فرغ التحصیلی اجازه بده سنسورها و گیرنده های مغزت فعالانه در حال جذب نسبت به آن باشند. میلیارد ها سلول مغزیت به سمت آن هدفگیری شده باشند، باور کنید چنان اعتماد به نفسی پیدا می کنی که مثلا زندنی است. چنان لذتی می بری که چیزی دیگر به این راحتی تو را اغنا نخواهد کرد. چندی پیش فیلم مستندی می دیدم که بسیار جالب بود. یک ژاپنی گیاه شناسی بود که تخصصش فقط “نی خیزران” بود. لحظه ای به این همه تخصصی شدن غبطه خوردم. او با چنان ریزبینی و اشتیاقی رفتار می کرد که انگار همه دنیا نی خیزران است. البته حق هم داشت. شاید او جزو معدود کسانی بود که در کل جهان تا آن حد از نی خیزران می دانست و این یعنی آخر اعتماد به نفس. وقتی به چیزی آنقدر تسلط داشته باشی که فقط در دنیا تو و شاید هم چند نفر دیگر تا این حد صاحبنظر باشند. به همین دلیل است که من معتقدم اگر ما می خواهیم کاری برای خودمان، برای میهنمان، برای آینده مان بکنیم باید فقط در طول زندگیمان حداقل یک کار بزرگ، یک اثر بزرگ در هر حوزه ای که استعداد و توان و علاقه داریم ایجاد کنیم. اگر همه ایرانی ها به همین ایده عمل کنند همانطور که ژاپنی ها کردند کشور مان و خودمان برفراز دنیا با افتخار خواهیم ایستاد.

خب برگردیم به راه حل. من مطمئن هستم انجام این چند مرحله می تواند تحولی برایتان به ارمغان بیاورد:

1- هشتاد درصد انرژی تان را صرف آنچه استعداد دارید و علاقمندید بکنید. من یک زمانی به اشتباه فکر می کردم کار درست آن است که بیشترین انرژیم را صرف نقطه ضعف هایم بکنم ولی بعدها به این نتیجه رسیدم وقتی من مثلا در درس ریاضی استعداد زیادی ندارم و 80 درصد از وقتم را صرف آن کنم آخر چه می شود؟ من نهایتا به فردی متوسط در آن رشته تبدیل می شود. حالا شاید هم کمی بیشتر. در حالی که اگر من در حوزه ای که هم استعداد دارم و هم توانایی مقل همین “نویسندگی” بپردازم و هشتاد درصد وقتم را صرف آن کنم چه می شود؟ جواب معلوم است! جزو معدود کسانی می شوم که در این حوزه صاحبنظرم.

2- بیست درصد انرژیتان را صرف آنچه الزامی است و خیلی به آن علاقمند نیستید بکنید. حالا اگر من استعداد ریاضی ندارم باید بطور کلی آن را کنار بگذارم؟ البته که نه. ریاضی زبان علم است. ریاضی به پرورش نحوه تفکر منطقی ما کمک شایانی می کند. پس به عنوان یک الزام گرچه ممکن است چندان هم خوشایند نباشد برایش وقت می گذارم و با انواع ترفندها سعی می کنم آن را خوشایند کنم. مثلا اگر یک جی5 ای هستم سعی می کنم جی برگ های آن را لابه لای جی برگ هایی که علاقه مند هستم بگذارم تا در کنار آن ها و به وسیله آن ها به جلو هل داده شده و باعث تداوم یادگیری من شوند.

3- اگر دانشجو هستید حتما یک سوژه منحصر به فرد برای خود خلق کنید. من وقتی دانشجوی علوم آزمایشگاهی بودم پلاسمید را انتخاب کردم و الان هم بعد از بیست و پنج سال وقفه هنوز می توانم مطلب زیادی راجع به آن بگویم. شما هم می توانید یک سوژه جالب هماهنگ با استعداد و علاقه تان پیدا کنید و تک تازان در آن حوزه بتازید. نمی دانید چه لذتی دارد. حتما تجربه کنید. از مزایای آن این است که وقتی سر کلاس نشسته اید و استاد دارد مبحثی را تدریس می کند ناخودآگاه اگر بتوانید آن را به موضوع تخصصی خود ربط دهید چنین خواهید کرد و با استاد وارد مباحثه می شوید و این هم به اعتماد به نفس شما کمک می کند و هم باعث می شود آن موضوع جدید را چون به موضوع مورد علاقه خود وصلش کردید به راحتی در ذهنتان مانده و تثبیت شود. مزیت دیگر آن هم این است که شما بعد از چند سال چنان صاحبنظر می شوید که می تواند زمینه ساز جذب شما نه تنها در داخل کشور بلکه در اقصی نقاط دهکده جهانی را فراهم سازد. دنیای جدید دنیای تخصصی شدن است. از همین امروز به فکر سوژه منحصر به فرد خود باشید!

موفق باشید.

جی۵ لاین . کام
نویسنده: مهدی مالکی نژاد
منبع تصویر: Urban Christian News

هر سه شنبه، آقای مهدی مالکی نژاد با انتشار متنی به سوالات ارسالی شما پاسخ خواهند داد، برای مطالعه کلیه پرسش و پاسخ ها به صفحه “لیست پرسش و پاسخ” مراجعه نموده و جهت ارسال سوالات خود به صفحه “ارسال سوال” مراجعه فرمایید!