یک موجود کوچک با عشقی بزرگ!

چه عشقی! چه تحملی! چه صبری!
کدومان(ینی ما انسانها) همچین صبری برای همنوع خود می کینم؟ چقدر ازعشق های امروزی واقعی هستند؟
آیا حاضریم یه خورده از خودمان بگذریم(دقت کنید فقط فقط یه خورده)، و وقتی را برای کمک به دیگران بذاریم،
تا آنها را شاد کنیم که انگار خودمان را شاد کرده ایم!
امتحان کنید،شاد کردن دیگران آن هم با کمک ما به آنها؛ ما را خشنود و از همه مهتر خدا را خشنود میسازد. :-))

چقدر زیبا بود. یاد این شعر افتادم : رنج بلبل گل کشید و شهرتش را باد برد بیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد برد
با عشق همه چیز امکان پذیر است، عشق مرده را زنده می کند و در واقع” گر عشق نباشد به چه کار آید دل”.

این جور وقتها میگن جل الخالق!!!!!
مشابه این داستان واسه یه لاکپشت اتفاق افتاده بود که به جای سنگ تو دیوار بین کلی سیمان و ملات قرار گرفته بود . و پرنده ها واسش غذا میاوردن….تو سریال کلید اسرار تو تلوزیون دادش!!!!

واااااااااااااااااااقعــــــــــــــــــــــــــا!
باورش خیلی سخته…

خوش به حال مارمولکه.خوش به حالش.آدم در بند باشه ولی یه عشق واقعی داشته باشه