نجمه پ: آقای مالکی
من ۲۸ سال دارم، متاهل و دارای دو فرزند، دارای مدرک کارشناسی، شوهر نسبتا خوبی هم دارم، مشکلی در زندگی ندارم جز آنکه چند وقتی است که هی این سوال در ذهنم می آید و می رود، اینکه من برای چه دارم زندگی میکنم؟ آخرش قرار است چه اتفاقی بیافتد، ۱۰ سال بعد با الان چه تفاوت هایی دارد؟ به کجا میخوام برسم؟ من خوش هستم تو زندگیم تقریبا ولی این سوالات چند وقتیه گیجم کرده و راحتم نمیزاره، شما می تونید کمکی به من بکنید؟
مهدی مالکی نژاد: سلام بر شما سرکار خانم نجمه پ:
عیدتان مبارک باشد. همیشه اول سال نو، بی اختیار همین سوالی که مطرح فرمودید در ذهن جاری می شود: آخرش چه؟ سال پشت سال می گذرد، من دارم به کجا می روم؟ قرار است امسال چه اتفاقی بیفتد؟ چند سال آینده قرار است چه بشود؟
به یاد دارم وقتی در سنین جوانی بودم، یک جوان 18 ساله برایم یک آدم خیلی بالغ و بزرگسال بود و فکر می کردم اگر 18 ساله شوم یک جوان کامل شده ام. از مرز 18 سالگی گذشتم و احساس کردم در 27 سالگی خیلی از اتفاقات مهم زندگی باید بیافتد و بعد 40 سالگی و حالا هم 50 – 60 سالگی!
آنچه گذران این سال ها به من آموخته است این جمله است: مهم نیست چه اتفاقی برایت می افتد، چون خیلی از مواقع رخ دادن اتفاقات دست تو نیست، ولی بسیار مهم است که نسبت به آن چه واکنشی داری!
خیلی از مواقع واقعا در اختیار ما نیست که اوضاع اقتصادی به کدام سمت می رود، اثرات ناخوشایند تحریم یک “اتفاق” است که تا اندازه زیادی من و شما هیچ کنترلی روی آن نداریم ولی واکنش ما به این اتفاق چیزی است که در اختیار ماست. اجازه بدهید یک مثال بزنم: فرض کنید طوفان سختی قرار است تا چند هفته آینده بیاید. بسیار سخت و شدید. بطوری که ممکن است حتی خطرات جانی داشته باشد. این یعنی یک اتفاق که پیش بینی می شود اتفاق بیفتد. این ما هستیم که تصمیم می گیریم در مورد ان اطلاعات بیشتری تهیه کنیم، خودمان و اطرافیان را از وجود آن باخبر کنیم، در جای مناسبی جا بگیریم و هر احتیاط لازم دیگر و یا باز ما هستیم که می توانیم نسبت به آن بی توجهی کنیم و به جای آنکه به مکان امنی پناه ببریم راهی سفر شویم…
در هر دو مورد اتفاق یکی است ولی تصمیم ما نسبت به اینکه چه عکس العملی داشته باشیم برای ما نتایجی به بار می آورد که از پذیرش آن ناگزیریم. در این مورد ممکن است در اثر طوفان دچار مشکلات جدی شویم، شیئی به سرمان بخورد و راهی بیمارستان شویم و شاید معلولیت آن برای همیشه با ما باقی بماند. پس این اتفاقات نیستند که زندگی ما را می سازند بلکه عکس العمل ماست که سرنوشت ما را می سازد. عکس العملی که خود ناشی از تصمیماتی است که نشات گرفته از افکار ماست. پس اگر خواهان زندگی بهتری هستیم باید افکار بهتری داشته باشیم که مراجعه شما به همین سایت خود دلیل ان است که شما در پی افکار بهتر هستید. پس امیدوارانه می توانید به این فکر کنید سرنوشتتان را خودتان رقم خواهید زد.
سال خوبی داشته باشید.
جی۵ لاین . کام
نویسنده: مهدی مالکی نژاد
منبع تصویر: The Fun Times Guide
- چگونه با اهمال کاری خود در مطالعه کتاب مبارزه کنم؟
- چطور می توانم رئیس جمهور ایران شوم؟
- چرا در اجرای برنامه هایم دچار سستی و تنبلی می شوم؟
هر سه شنبه، آقای مهدی مالکی نژاد با انتشار متنی به سوالات ارسالی شما پاسخ خواهند داد، برای مطالعه کلیه پرسش و پاسخ ها به صفحه “لیست پرسش و پاسخ” مراجعه نموده و جهت ارسال سوالات خود به صفحه “ارسال سوال” مراجعه فرمایید!
دریافت افزونه
من وقتی که متن را خوندم چیزی متوجه نشم که هنوز برای چی زندگی می کنم و برای چی لطفا کامل روشن کنید ایا برای این که جفت خود را پیدا کنم وزندگی کنم یا نه برای چیز های دیگر :yes: :yes: 🙁
سلام من فائزه هستم و 16 سالمه،چپ دستم،کارهای هنری انجام میدم،ظاهر آروم و باطنی آروم دارم،خلاصه دیازپام هستم،توی زندگی مشکلی ندارم به جز اینکه نوعی استرس دارم که خودشو به صورت دندون قروچه نشون میده تو خواب،من آرامش دارم ولی نمیدونم چرا اینطورم درصد هوش و عملکرد مغزم بالا هست کارهایی که باعث آرامشه هم انجام میدم چیکار کنم؟
چه ربطی داشت جواب شما … خانم میگه ما برای چی زندگی میکنیم … زندگی میکنیم که چی بشه … شما میگید ما اتفاقات رو رقم می زنیم … چه ربطی داره آخر… 😐 … تو مثال خودتون مثلا طوفان اومد ما هم وایسیم چی میشه؟ یا فرار کنیم چی میشه؟ آخرش مردن خو … چرا نمونیم تو طوفان راحت شیم از زندگی؟ فرار کنیم از طوفان که چی بشه؟
:yes: بسیار جالب بود اما جوابدندان شکنی به من نداد
سلام دوست عزیز
لطفا پرسش خود را در بخش ارسال سوال بپرسید تا در لیست پرسش ها قرار گرفته و به آن پاسخ داده شود.
با تشکر و احترام