جی۵ لاین: چند روز پیش یکی از دوستان ما فوت شد. روحش شاد. دوست که نه! می شناختیمش، اگر بشه دیدن و شنیدن و یه حال و احوال رو شناخت گذاشت ، پس ما می شناختیمش.
گاهی برای شناختن فقط احتیاج هست دیگه طرف نباشه پیشت تا بشناسیش. ما چند ماه بیشتر اونو نمی شناختیم. خوب تو مدت کوتاهی هم که مطرح شد مریضه، بیشتر دلمون براش سوخت و انگار یهو آدم بهتری شده .
البته اون که خودش بود نگاه ما لابد فرق کرده بود. تا این که چند روز پیش که خبر مرگش به ما رسید بیشتر از پیش فهمیدیم چه قدر خوب بوده.
صفاتی توش پیدا کردیم که شاید تا حالا نمی دونستیم. آرام، صبور، شنوا، متخصص و …. نمی دونم شاید ظرف همین چند روز این همه خصوصیت پیدا کرده بود، ولی به هرحال حرفم اینه که در همین حال که به اون عزیز از دست رفته و امثال اون، صفات خوب و شاید حتی صفاتی که اگه حالاحالاها در کنارمون بود کشف نمی کردیم رو نسبت میدیم؛ ولی نسبت به خیلی ها که کنارمون هستن و خیلی صفات خوب دارن بی تفاوتیم و از کنارشون می گذریم. البته اگر بگذریم که خیلی جای شکر داره خیلی وقت ها نه تنها نمی گذریم بلکه باعث آزار و اذیتشون می شیم، دلشونو می شکونیم، زیر پا له اشون می کنیم، نادیده می گیریمشون، چنان بلایی سرشون میاریم که طفلکی ها از زنده بودن خودشون و در کنارمون بودن روزی صد بار به بلانسبت غلط کردن می افتن، اما ما همچنان کوبنده ادامه می دیم تا روزی که بمیره و تازه تمام صفات خوبش ناگهان بر ما آشکار بشه غافل از این که هر چیزی به وقتش مناسبه.
ما از نسلی هستیم که حاضر نیستیم حتی آزارمون به یه مورچه برسه اما بی خیال و در کمال آرامش زیرآب همکار، همسر، همراه، دوست و خلاصه هرکسی که کنارمون هست رو می زنیم که یه سکویی بشه برای بالا رفتن خودمون. چه کنیم دیگه ما اینجوری هستیم تا حالا هم که بُردیم و از حالا به بعد هم باید کلاه خودمون رو سفت نگه داریم که نیفته چون ما فکر می کنیم که فقط خودمون باید به خط پایان برسیم و برنده باشیم مبادا دیگری به ما برسه و سخت غافلیم از این که اگه همه با هم برسیم برنده ایم نه تنها.
سایه تون کم نشه روزتون خوش.
خاطره ای از دوست خوبمون : شراره
ارسال شده از: تهران
منبع تصویر: shutterstock
هر پنجشنبه، یکی از خاطرات ارسالی توسط بازدیدکنندگان منتشر خواهد شد، برای مطالعه سایر خاطره ها به صفحه “لیست خاطره های مثبت” و جهت ارسال خاطره خود به صفحه “ارسال خاطره” مراجعه فرمایید!
دریافت افزونه
بایدقدر لحظه هایی که در کنارهم هستم را بدانیم ولی متاسفانه دلبستگی به دنیا باعث فراموشی ماانسانها از مرگ می شود وبه جایی کمک به یکدیگر باهم مسابقه رقابت منفی میگذاریم .
موجودیت و هستی شما یک معجزه است . همان گونه جهانی که در آن زندگی می کنید اعجازی بی نظیر است . به این حقیقت که وجود دارید و زنده اید توجه کنید ، روحتان زمزمه می کند که ای خالق هستی متشکرم .
هنگامی که پیوسته شکرگزارید و با حسی برخاسته از تشکر و سپاس زندگی می کنید ، سرتاسر زندگی تان به دعا و نیایشی عملی و زنده تبدیل خواهد شد .
به نظرم وقتی یکی از عزیزان از دست می دهید بیشتر قدر زندگی رو می دونیم