حجت م: جناب آقای مالکی نژاد
من فقط یک سوال دارم که خیلی نگرانم میکنه، راحت بگم و خلاصه، من به رفتارهای دختر ۲۱ ساله ام مشکوکم، دانشجو هست و احساس میکنم با پسری رابطه داره، البته مطمئن نیستم ولی این قضیه خیلی داره اذیتم میکنه، باید چیکار کنم که بفهمم داره یا نه؟ اگه رابطه داشت با کسی چیکار کنم؟
متشکرم
مهدی مالکی نژاد: سلام بر شما جناب حجت م:
اجازه بدهید قبل از پرداختن به نگرانی مورد اشاره شما به موضوعی جدید به نام “شکاف نسل ها” اشاره داشته باشم. چندی پیش آقای دکتر گردینگتون که یک جامعه شناس صاحب نظر در این موضوع است در کنفرانسی که در ایران توسط همایش فروزان برگزار شد راجع به این موضوع صحبت های جالبی داشتند.
ایشان عکس چهار دختر و پسر را در کنار هم نشان داد که هر کدام موبایل به دست در حال ارسال SMS بودند و از همه پرسید فکر می کنید آن ها در حال SMS به چه کسانی هستند؟ و در کمال ناباوری معلوم شد که آن ها در حالیکه در کنار هم ایستاده بودند در حال SMS زدن به یکدیگر هستند!
آقای گردینگتون نسل جدید را بومیان دیجیتال نامید و نسل ما را که استفاده کننده دیجیتال هستیم مهاجران دیجیتال نامید بگذارید مثال شخصی تری بزنم. ویانا خانم دختر چهار ساله من الان رمز هفت رقمی لپتاپ مادرش را حفظ است و آن را تایپ کرده و وارد اینترنت می شود و سایت بازی مورد علاقه اش را پیدا کرده و مشغول بازی می شود و جالب تر از آن اتفاقی است که پریشب افتاد. او می خواست یک بازی مربوط به زبان را که برایش خریده بودیم بازی کند ولی مادرش هر قدر تلاش کرد نتوانست آن را اجرا کند و از من کمک خواست. من هم در تلاش اولیه موفق نشدم. البته این در حالی بود که قبلا این نصب انجام شده بود. مادرش به او گفت: باید فردا به شرکت تولید کننده بازی زنگ بزنم تا راهنماییمان کنند ولی ویانا خانم گفت: نه بگذار خودم درستش می کنم! ما هم گفتیم خوبه بگذار سرگرم بشه. مطمئنا نمی تونه. ولی در کمال ناباوری ما او بعد از چند دقیقه برنامه مورد علاقه اش را اجرا کرد. او به راستی بومی دیجیتال است و تصورش را بکنید من و مادرش که واقعا فضای دیجیتال را تا اندازه زیادی درک می کنیم کم کم این فاصله را احساس می کنیم. تصور کنید اگر بیگانه بودیم چه شکاف دیجیتالی عمیقی ایجاد می شد! به هر حال ما مهاجران دیجیتال هستیم.
این مقدمه نسبتا طولانی از این جهت بود که والدین با یک شکاف عمیقی نسبت به فرزندان خود مواجه اند و ساده ترین و پرریسک ترین تصمیم این خواهد بود که بخواهیم فرزندانمان را کنترل کنیم.
آن ها به آسانی با روش و تکنیک های ابزارهای دیجیتال ما والدین را جا خواهند گذاشت. پس اولین توصیه این است: دست از کنترل مستقیم بردارید.
خب بعد چی؟ همه چیز را به امان خدا رها کنیم؟ البته که نه! اینجاست که ما دیگر باید به اصول برگردیم. همانگونه که آقای استفان کاوی می گوید باید حساب عاطفی خود را تقویت کنیم و سخت مواظب حساب مشترکمان با فرزندانمان باشیم. باید آنقدر در این حساب داشته بگذاریم تا هر لحظه اعتبارمان بین فرزندانمان افزوده شود به طوری که سطح اعتماد به بالاترین حد خود برسد و در بستر اعتماد آنگونه به هم نزدیک شویم که بومیان و مهاجران یک سرزمین به درک متقابل برسند. بنابراین پیشنهاد من آن است که اول به روی حساب عاطفی چند سرمایه گذاری و بعد صادقانه در بستر اعتماد با او به گفت و گو بنشینید تا هم او از تجربیات شما محروم نشود و هم شما نگارنی هایشتان برطرف گردد.
جی۵ لاین . کام
نویسنده: مهدی مالکی نژاد
منبع تصویر: Blog Spot
هر سه شنبه، آقای مهدی مالکی نژاد با انتشار متنی به سوالات ارسالی شما پاسخ خواهند داد، جهت ارسال سوالات خود به صفحه “ارسال سوال” مراجعه فرمایید!
خیلی از زحمات شما ممنونم :laugh:
درسته، این حساب عاطفی ای که می گید رو باید در رابطه با هر فردی آدم داشته باشه. چه رابطه با فرزندان، چه همسر و چه همسایه. چقدر خوبه که مراقب رفتارهامون باشیم تا خدایی نکرده نبینیم که هیچ ذخیره ای در حساب نداریم!!!
ممنون از پاسخ شما
موفق باشید
بسیار عالی وباید هر دو طرف به هم اعتماد داشته باشند
پیشنهاد خوبیست.ولی تا چه اندازه
جواب میده.واگر به یقین رسیدیم که این رابطه هست
دوباره باید چه کرد؟
شما اگر محبت داشته باشید احتمال اینکه این اتقاق بیفته خیلی کم میشه و اگر هم باشه با محبت کردن کم کم این رابطه تموم می شه،اگر فرزند شما سرگرم باشه کمتر وقت می کنه به این کار بپردازد،بعضی پدر و مادرا بچه هاشون از کارهایی که دوست دارند محروم می کنند،می خوان بچه هاشون همون طوری باشند که اونا می خوان،همون طوری فکر کنن که اونا می خوان، اگر جز راه و روش اونا برن دیگه بچه های خوبی نیستن،دیگه قابل احترام نیستند،وقتی با بچه ها یک همچین رفتاری میشه بچه از پدر و مادر فاصله می گیره، و… بیشتر بخوانید
بسیار عالی
خیلی آموزنده و مفید و البته پرکاربرد است.
ممنون از شما