چرخه ی زندگی

جی۵ لاین:پیرمردی ضعیف و رنجور تصمیم گرفت با پسر و عروس و نوه ی چهار ساله اش زندگی کند. دستان پیرمرد می لرزید، چشمانش تار شده بود و گام هایش مردد و لرزان بود. اعضای خانواده هر شب برای خوردن شام دور هم جمع می شدند، اما دستان لرزان پدر بزرگ و ضعف چشمانش خوردن غذا را برایش مشکل می ساخت. نخود فرنگی ها از توی قاشقش قل می خوردند و روی زمین می ریختند. یا وقتی لیوان را می گرفت غالبا شیر از داخل آن به روی میز می ریخت. پسر و عروسش از آن همه ریخت و پاش کلافه شدند. پسر گفت:” باید فکری برای پدر بزرگ کرد. به قدر کافی ریختن شیر و غذا خوردن پر سر و صدا و ریختن غذا بر روی زمین را تحمل کرده ام.” پس زن و شوهر برای پیرمرد ، در گوشه ای از اتاق میز کوچکی قرار دادند. در آنجا پیرمرد به تنهایی غذایش را می خورد. در حالی که سایر اعضای خانواده سر میز از غذایشان لذت می بردند و از آنجا که پیرمرد یکی دو ظرف را شکسته بود حالا در کاسه ای چوبی به او غذا می دادند. گهگاه آنها چشمشان به پیرمرد می افتاد و آن وقت متوجه می شدند در حالی که در تنهایی غذایش را می خورد چشمانش پر از اشک است. اما تنها چیزی که این پسر و عروس به زبان می آوردند، تذکرهای تند و گزنده ای بود که موقع  افتادن چنگال یا ریختن غذا به او می دادند.یک شب قبل از شام ،مرد جوان پسرش را سرگرم بازی با تکه های چوبی دید که روی زمین ریخته بود. از او پرسید:” پسرم، چه چیزی می سازی؟” پسرک پاسخ داد:” یک کاسه ی چوبی کوچک، تا وقتی بزرگ شدم با ان به تو و مامان غذا بدهم.” و بعد لبخندی زد و به کارش ادامه داد. این سخن کودک آن چنان پدر و مادرش را تکان داد که زبانشان بند امد و سپس اشک از چشمانشان جاری شد. آن شب مرد جوان دست پدر را گرفت و با مهربانی او را به سمت میز شام برد.