نفرت

جی۵ لاین:آرش هفت ساله است. او عاشق بادبادک بازی است. یک روز عصر مثل همیشه بادبادکش را بیرون آورد و در محوطه ی بیرون از خانه شان آن را هوا کرد. بادبادک به قدری بالا رفت که دیگر دیده نمی شد. عابری که از آنجا می گذشت او را دید که نخی در دست دارد. از او پرسید چه می کند. آرش پاسخ داد:” بادبادک هوا می کنم.” عابر که هیچ بادبادکی را نمی دید، هاج و واج شد. از او پرسید:” از کجا می دانی بادبادکت هنوز آنجاست؟” آرش گفت:” از آنجایی که می توانم بادبادک را احساس کنم که من را به دنبال خود می کشد.” نکته: شما باد بادک نفرت چند نفر را در آسمان زندگی تان هوا کرده اید و آنها شما را به دنبال خود می کشند؟ قاعده ی زندگی ما انسانها این است؛ در صورتی که از اطرافیان و دوستان خود رنجیده خاطر و آزرده شویم برای جلوگیری از صدمات روحی با آنها قطع رابطه می کنیم و حاضر به دیدن آنها نیستیم. در حالی که به واقع ما فکر می کنیم نخ خود ار از آنها بریده ایم و با یادآوری خطاها و تقصیرا آن ها و پروراندن احساس نفرت و خشم به آن ها اجازه می دهیم همچنان در زندگی روانی ما حضور داشته باشند و هر چند آن ها را نمی بینیم ولی آن ها کماکان دارند ما را به سمت خود می کشند.