جی5 لاین: مادرم معلم بود و بخش عمده ای از زندگی خود را صرف تعلیم و تربیت کرد.
او حتی مواقعی که در سر کلاس حضور نداشت مشغول تعلیم و تربیت بچه ها و نواده های خود در منزل بود.
او این کار را با اصلاح دستور زبان بچه ها، تشویق ان ها به جمع اوری کلکسیون پروانه گل و سنگ و یا با طرح بحثی شیرین و دل انگیز درباره ی کتابهایی که می نوشت و به چاپ می رساند ادامه می داد او یادگیری را به تفریح و سرگرمی تبدیل کرده بود.
مشاهده ی ناخوشی او در اخرین سال های زندگی اش برای من و سه برادرم بسیار دردناک بود او ساعت 8:5دقیقه صبح سکته کرد و قسمت راست بدنش فلج شد طوری که از ان پس از ذره ذره ی وجودش به تدریج به تحلیل رفت.
دو روز قبل از مرگش من به همراه برادران خود برای عیادت به اسایشگاه رفتیم و با صندلی چرخدار او را به گردش بردیم.پس از بازگشت از گردش به هنگامی که پرستاران بدن سست و بی حال او را روی تخت می خواباندند،مادرم به خواب رفت.
ما که خیال بیدار کردنش را نداشتیم به کناری کشیدیم و ارام شروع به صحبت کردن ،کردیم.
چند دقیقه بعد صدای نجوای ارامی از طرف مادرم امد وما همگی به سوی مادرمان خیره شدیم.
اما کاملا واضح بود که مادرمان درصدد ایجاد ارتباط با ماست.
ما به او نزدیک شدیم و او با صدای ضعیفی گفت:” عل ل ل ل “
پرسیدم مادر جون چی می خواید؟
او کمی قوی تر از پیش گفت: “عل ل ل “
من و برادرانم به همدیگر نگاه کردیم و اندوهگین سرمان را تکان دادیم.
مادرم چشمانش را باز کرد اه کشید و با تمام نیرویی که در بدن داشت گفت:”نگو بر علیه،بگو علیه!”
بنا گاه متوجه شدیم که مادرمان در حال اصلاح اخرین جمله ی برادرم بود که می گفت: اگر شما به حرف من گوش کنید و بر علیه من حرفی نزنید…”
برادرم خم شد و گونه ی او را بوسید و به نجوا گفت:ممنونم مادر
ما به یکدیگر خندیدیم و بار دیگر سرمان را تکان دادیم.تکان سرمان این بار بخاطر احترام نسبت به یک معلم فوق العاده و استثنایی بود.
- جی5 لاین . کام
- منبع اصلی:سوپ جوجه برای روح معلم/جک کنفیلد-مارک ویکتور هانسن/ ع.ا.راستکارمحمودزاده/ انتشارات فروزش
- منبع تصویر: Operation Sports
- انتشار: ا.قربانی
هر روز، ساعت ۷ صبح یک داستان مثبت در جی۵ لاین منتشر خواهد شد، اگر می خواهید روزی یک داستان انرژی بخش به ایمیل شما ارسال شود، صفحه “فیدبرنر” را مطالعه فرمایید. همچنین برای دیدن سایر داستان ها به صفحه لیست داستان های مثبت مراجعه کنید.
دریافت افزونه
فاتحه ای نثار مادران مهربانی که نیستن بکنیم روحشان شاد
زنده و پاینده باشید خانم ابراهیمی
و یک عمر سایه تون بالای سر بچه هاتون.